Από τη Φανή Πλατσατούρα
Κέντρο! Η Αθήνα σε συνθήκες θαλάμου αερίων! Καύσωνας! Το ραντεβού είναι στο σπίτι του. Το κουδούνι ανέγραφε άλλο όνομα. Με υποδέχτηκε μαζί με τον σκύλο του, ένα καθαρόαιμο pitbull. Το ραδιόφωνο έπαιζε rock. Τι άλλο; Κι όλα ήταν rock! Το μαγνητόφωνο άρχισε να γράφει και εκείνος να μιλάει για περιπέτειες και ήχους. Για ζωή. Τη ζωή του. Τη ζωή ενός αιώνια εφήβου αλλά «παράξενου ταξιδιώτη», όπως ο ίδιος ορίζει τον ... Δημήτρη Πουλικάκο!
- Είσαι από τους βασικότερους πρωτεργάτες του ελληνόφωνου ροκ. Σήμερα μιλάμε για μία rock μεταλλαγμένη;
«Πικρή ιστορία. Άλλο εννοούσαμε ως ροκ το '60 και άλλο τώρα. Ο πρώτος ρόκερ στην Ελλάδα ήταν ο Βαμβακάρης, ογκόλιθος της ροκ. Μπορεί να μην το ήξερε ούτε ο ίδιος, αλλά ναι ήταν ροκ. Το μπλουζ, ο αμανές είχαν ροκ στοιχεία. Γενικότερα το rock είναι μια απελευθέρωση του ανθρώπου από τις προλήψεις και τις προκαταλήψεις του».
- Τα χρόνια του ραδιοφώνου ως «θείος Νώντας» έκανες παρέα με τον Παύλο Σιδηρόπουλο. Τον φώναζες «ανίψι» και σε αποκαλούσε «θείο». Τι άνθρωπος ήταν ο επονομαζόμενος «πρίγκιπας της ροκ»;
«Ο Παύλος ήταν αγαθό παιδί με την αρχαία έννοια της λέξης. Γιατί σήμερα αγαθός σημαίνει μαλάκας. Όχι, καθόλου μαλάκας δεν ήταν. Πέρασε και αυτός πολλά, δεν είχε όμως συνείδηση της κακίας γύρω του. Και έμεινε έτσι μέχρι τέλους. Ενώ ο Άσιμος ήξερε όλη την κακία και την στηλίτευε. Ήταν εκείνη που τον "έστειλε". Αυτοί οι δυο είχαν εντελώς διαφορετική ιδιοσυγκρασία. Θεωρούνταν και οι δύο οι "τρελοί του χωριού". Ωραίοι τρελοί όμως... Ο Άσιμος ήταν πιο δηκτικός ακόμη και με τους φίλους του, αν υποθέσουμε πως είχε φίλους. Τώρα μετά θάνατον βρήκε ξαφνικά πολλούς...».
- Πρωταγωνιστούσες στους «Αυθαίρετους» που πρωτοπαίχτηκαν το 1992. Το MEGA εν έτει 2013 τους επανέφερε στις τηλεοπτικές οθόνες. Είναι και αυτό μια απόδειξη της τηλεοπτικής ένδειας που επικρατεί σήμερα;
«Προσπαθώ να βρω τον λόγο που επανέφεραν τη συγκεκριμένη σειρά στο MEGA. Η αλήθεια είναι πως ήταν μια αρκετά προφητική και δηκτική σειρά. Πάντως είναι πραγματικά απογοητευτικό το τοπίο της σημερινής τηλεόρασης».
- Ηθοποιός, τραγουδιστής, συνθέτης, ραδιοφωνικός παραγωγός. Τι επάγγελμα αναγράφει η ταυτότητά σου, Δημήτρη;
«Η ταυτότητά μου γράφει επάγγελμα "περαστικός". Περαστικός που έχει κάποιες περιέργειες και κάποια αισθήματα. Είναι δικαίωμα μου να αυτοχαρακτηρίζομαι ως "περαστικός". "Παράξενος ταξιδιώτης" αν θέλεις».
- Δεν θεωρείς τον εαυτό σου καλλιτέχνη; Στις αγαθές προθέσεις της σύγχρονης Τέχνης, πιστεύεις;
«Μην με λες καλλιτέχνη. Δεν πιστεύω στον όρο "καλλιτέχνης", ούτε στον όρο "δημιουργός". Δεν θα μπορούσα ποτέ να ανήκω για παραδειγμα στο σωματείο "Δημιουργοί ελληνικού τραγουδιού". Οι δημιουργοί είναι πολύ βαριά λέξη. Ούτε ο Μπετόβεν δεν ξέρω αν θα δεχόταν τον όρο "δημιουργός". Σαν συνθέτη σήμερα αναφέρουμε τον Θεοδωράκη και όχι τον Χατζιδάκι. Ο Θεοδωράκης είναι πολύ μέτριος συνθέτης συγκριτικά με τον Χατζιδάκι. Απλά είναι πιο προβεβλημένος ο Θεοδωράκης και το έργο του γιατί ήταν της συνθηματολογίας, ενώ ο Χατζιδάκις ήταν της ουσίας. Έχουμε ευτελίσει τελείως τους όρους και τις έννοιες. Άσε που αποδομείται σταδιακά και η γλώσσα μας. Και αυτό είναι μέρος της πλεκτάνης που έχουν στήσει εις βάρος μας. Για 'μενα ο Μπαμπινιώτης είναι εγκληματίας. Τι θα πει "γράφουμε όπως προφέρουμε;" Η μόνη μας πατρίδα είναι η γλώσσα. Το χώμα είναι παντού το ίδιο».
- Με την ιδέα του θανάτου έχεις συμφιλιωθεί;
«Τέλος δεν υπάρχει. Το τέλος της ζωής της δικιάς μας δεν με αφορά, έχω συμφιλιωθεί με την ιδέα και ξέρω τι με περιμένει. Καμιά φορά το πως είναι το θέμα. Θα ήταν ευλογία να φύγεις με την μία. Είτε στον ύπνο σου είτε πάνω στον έρωτα. Το θέμα είναι να μην βασανιστείς».
- Πιστεύει σε κάποιον Θεό ο Δημήτρης Πουλικάκος;
«Όχι, δεν πιστεύω σε Θεούς και Δαίμονες. Εμείς είμαστε και Θεοί και Δαίμονες. Αν υπάρχει πάντως κάποιος Θεός είναι μεγάλος πούστης και κάθαρμα. Μας έχει δώσει πολλά κακά στοιχεία, δυσανάλογα με τα καλά. Είναι πολύ λάθος φτιαγμένη αυτή η κοινωνία μας. Το χέρι της απληστίας φτάνει σε οποιοδήποτε σημείο της υφηλίου».
- Έχεις κάνει δύο φορές φυλακή. Τη μία κατηγορούμενος για διακίνηση ναρκωτικών και την άλλη για τη δολοφονία της δεύτερης συζύγου σου. Υπήρχε κάποια θετική εμπειρία από την παραμονή σου στα λεγόμενα «σωφρονιστικά ιδρύματα»;
«Οι φυλακές είναι -α-σωφρονιστικά ιδρύματα. Δεν θα έπρεπε καν να υπάρχουν, δεν λύνεται με αυτόν τον τρόπο το πρόβλημα. Τι καλό μου προσέφερε; Τους ανθρώπους που γνώρισα εκεί μέσα. Οι ανδρικές φυλακές είναι σαν ένα χωριό χωρίς γυναίκες. Και μπορώ να σου πω ότι μέσα στη φυλακή ο άνθρωπος ξέρει καλύτερα τη θέση του σε αυτή την κοινωνία, παρά έξω. Σε ό, τι αφορά τον θάνατο της συζύγου έχω να σου πω πως ποτέ δεν με αφορούσαν οι ταμπέλες που μου έδιναν οι άλλοι. Στο Δικαστήριο ήμουν παρών, στη φυλακή μπήκα. Δέκα ολόκληρα χρόνια τραβιόμουν με αυτή την ιστορία. Ήξερα όμως ότι δεν έκανα το έγκλημα και θα αποφυλακιστώ. Με έναν φίλο μου μέσα λέγαμε πως "μέχρι έναν χρόνο φυλακή ότι προβλήματα και αν έχεις μπορείς να τα αποτινάξεις από πάνω σου". Μετά σου δημιουργούνται διάφορα ψυχολογικά που και να απελευθερωθείς, συνεχίζεις να τα κουβαλάς. Προσωπικά τη φυλακή την βλέπω σαν θετική εμπειρία, με όλα τα αρνητικά της βέβαια. Δηλαδή "ευχαριστώ" που μπήκα μέσα. Ευτυχώς όχι για πολύ. Δύο εξάμηνα έκανα συνολικά».
- Πολλές φορές δηλαδή είναι τα λάθος άτομα μέσα στις φυλακές;
«Να στο αντιστρέψω. Είναι πολλά άτομα λάθος έξω. Αυτοί που μας κυβερνούν αυτή τη στιγμή θα έπρεπε να είναι σούμπιτοι μέσα στη φυλακή».
- Κεφάλαιο ναρκωτικά: Πώς ξεκίνησε το ταξίδι σου σ΄ αυτά; Είσαι εντελώς καθαρός τώρα;
«Ναι καθάρισα. Τα ναρκωτικά προυπάρχουν του ανθρώπου και ο άνθρωπος τα χρησιμοποιούσε ανέκαθεν, από τους αρχαίους ακόμη πολιτισμούς για μεταφυσικούς, αν θέλεις, λόγους. Το πρώτο συνήθως το παίρνεις από μία εγγενή περιέργεια. Το μόνο σίγουρο στη ζωή είναι ο θάνατος. Είναι αφύσικο λοιπόν, να μην φλερτάρεις σε μικρές δόσεις μαζί του. Του πατέρα μου του έλεγαν "οι φίλοι του τον παρασύρουν στις ουσίες". "Λάθος κάνετε", τους απαντούσε εκείνος. "Αυτός τους παρασύρει" και όντως έτσι γινόταν... Η πραγματικότητα είναι πάντα πιο μπροστά από τα ναρκωτικά. Έχουμε αυτοφυείς χασισοκαλλιέργειες σε όλη την Ελλάδα. Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι έχουμε ένα χρέος στους χρηματοπιστωτές μας, θα έπρεπε να τους το ξεπληρώσουμε με φούντα».
- Ποιο είναι το μεγαλύτερο μάθημα που σου έδωσε η ζωή ως τώρα;
«Ότι "στην παραμονία θα πρέπει να είσαι πιο τίμιος". Η παρανομία έχει κάποιους όρους. Θα πρέπει να είσαι σωστός απέναντί τους και να τους ακολουθείς. Να 'σαι σπαθί στις διαπραγματεύσεις».
- Bλέπουμε κατά καιρούς οργισμένες διαδηλώσεις να λαμβάνουν χώρα στο κέντρο της Αθήνας. Ο κόσμος δείχνει να έχει αγανακτήσει. Πρόσφατα ο δήμαρχος Αθηναίων, κ. Γιώργος Καμίνης, δέχτηκε επίθεση και οδηγήθηκε στο νοσοκομείο. Αποτελεί το «λιντσάρισμα» τρόπο αντίδρασης;
«Tο λιντζάρισμα στους πολιτικούς δεν είναι είδος αντίδρασης. Μόνο το σπαθί λύνει τους γόρδιους δεσμούς. Kαι οι μπροστάρηδες είναι οι πρώτοι που στήνονται στον τοίχο. Υπάρχει μια ιδιότυπη ελληνική πατέντα, το γιαουρτάκι. Το γιαουρτάκι δεν είναι βία, είναι προειδοποίηση. Σημαίνει "σε ευτελίζω και σε προειδοποιώ ότι δεν κάνεις καλά τη δουλειά σου". Φοβούνται τις συλλογικές ακομμάτιστες συγκεντρώσεις γι΄ αυτό λυσσάνε. Έχουμε να κάνουμε με τομάρια. Ένα σαμάρι, ένα γομάρι και ένα φανάρι. Τώρα έφυγε το φανάρι, μείναμε με τους άλλους δύο. Τον χονδρό και τον λιγνό. Διότι είναι και κωμωδία αυτοί οι δυο. Αν δεν ήταν για κλάματα, θα έκαναν μια πολύ ωραία κωμωδία».
- Και πώς κρίνεις τη σημερινή κατάσταση; Έχουμε να κάνουμε με έναν άτυπο πόλεμο με αόρατους εχθρούς;
«Εμείς η γερουσία, θα πρέπει να έχουμε έναν συμβουλευτικό ρόλο πια, δεν μπορούμε πλέον να βγούμε στους δρόμους να φωνάξουμε. Έχουμε απαξιώσει πλήρως τους νέους γιατί τους έχουμε οδηγήσει στην ανεργία, στα σκλαβοπάζαρα. Το ίδιο και τους μεγάλους σε ηλικία. Ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο απαξιωμένες αυτές οι δύο ομάδες. Όλο αυτό που ζούμε αυτή τη στιγμή είναι μια καλοδουλεμένη πλεκτάνη. Παγκόσμια πλεκτάνη. Βλέπουν την ιδιοσυγκρασία κάθε λαού και κάνουν το ανάλογο πείραμα για να σε οδηγήσουν στο σκλαβοπάζαρο. Όλα τα κόμματα χρωστούν τα μαλλιοκέφαλά τους στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Μας εκβιάζουν συνεχώς «η δόση και η δόση...». Έχουμε γίνει κανονικά πρεζάκια και συνεχώς λέμε "φέρτε τη δόση μας". Χωρίς τη δόση μας δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε ταξικό αλλά συνειδησιακό πόλεμο. "Σου λένε ψώφα και μην βγάζεις άχνα"».
- Τα χρήματα που κερδίζεις από τις live εμφανίσεις σου επαρκούν για να συντηρηθείς οικονομικά;
«Μετά βίας συντηρούμαι. Δεν παίρνω ούτε σύνταξη, ούτε επιδόματα. Από την ΑΕΠΙ άντε να πάρω 500 ευρώ τον χρόνο. Την βγάζω με 400 - 500 ευρώ βίαια τον μήνα και καμιά φορά και χωρίς αυτά. Δηλαδή πέντε μήνες τον χρόνο είμαι με παράνομα βαλμένο το ρεύμα. Με συναντά κόσμος στον δρόμο και μου λέει "γεια σου άρχοντα". "Πού να ξερες" μονολογώ. Είμαι οριακά να μου πάρουν το σπίτι. Είναι απαράδεκτο να μην έχουμε εξασφαλισμένη στέγη και τροφή σε έναν πολιτισμό που θέλει να λέγεται ανθρώπινος».
- Γιατί δεν εκδίδεις αυτά που γράφεις; Αλήθεια πώς υπογράφεις;
« (Γελάει δυνατά). Ας τα πάρει όποιος θέλει μετά θάνατον. Αλλιώς ας τα πάρει η λήθη... Για την ιστορία, υπογράφω ως "MHTS.O.S"»
(τελειώσαμε την κουβέντα μας και πήραμε μαζί τον δρόμο προς την έξοδο. Το ράδιοφωνο συνέχισε να ροκάρει. Γιατί το αφήνεις ανοιχτό, τον ρώτησα. "Έτσι για ξεκάρφωμα" μου απάντησε χαμογελώντας συνωμοτικά... Έτσι λοιπόν... )
Πηγή: http://newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου