γράφει ο Πέτρος (ektoras7911)
Το Hey You των Pink Floyd, αφορμή να σκεφτούμε όλοι, τι πρέπει να κάνουμε για να ρίξουμε επιτέλους τον τοίχο.
Το “Hey You” είναι ένα τραγούδι των Pink Floyd που συγκαταλέγεται στο διπλό πασίγνωστο άλμπουμ “The Wall”.
Το “The Wall” κυκλοφόρησε στις 30/11/1979 και μαζί με το “The Dark Side Of The Moon” (23/3/1973) εξελίχθηκαν στα πιο εμπορικά και πετυχημένα από όλες τις πλευρές (μουσικολογικά-στιχουργικά-σημειολογικά) άλμπουμ των Pink Floyd.
Ένα συγκρότημα θρύλος. Μια πρωτοποριακή για την εποχή της αλλά ακόμα και σήμερα μπάντα μα και φιλοσοφικό ρεύμα-κίνημα που επηρέασε όχι μόνο τη γενιά της, αλλά και τις επόμενες.
Πούλησε πάνω από 200 εκατομμύρια άλμπουμ σε όλο τον κόσμο. Κανένας όμως μέχρι και σήμερα δεν γνωρίζει πόσα περισσότερα θα κατάφερναν αυτοί οι τύποι από το Surrey, το Birmingham, το Cambridge και το Hatch End του Λονδίνου αν συνέχιζαν αλώβητοι την πορεία τους, δίχως δηλαδή την γρήγορη αποχώρηση του Roger Keith (Syd) Barrett. Του φυσικού τους ηγέτη.
Σε εκείνον άλλωστε τα εναπομείναντα μέλη της μπάντας αφιέρωσαν το τραγούδι “Shine on You Crazy Diamond” από το άλμπουμ “Wish you were here”. Οι λόγοι για τον οποίο ο Syd αποχώρησε είναι διφορούμενοι. Οι ίδιοι οι Pink Floyd λένε δεν άντεξε την πίεση που προήλθε από την απότομη φήμη, σε συνδυασμό με heavy drug abuse (LSD). (David Gilmour)
Άλλοι πάλι λένε (και οι Pink Floyd δίχως να το υιοθετούν παραθέτουν κάποια γεγονότα που συντείνουν σε αυτή την κατεύθυνση) ότι ο Syd Barrett ήταν ψυχικά ασθενής.
Η αδερφή του όμως που βρίσκεται εν ζωή και ήταν ο μόνος άνθρωπος με την οποία ο Barrett είχε επαφές μετά την αυτοαπομόνωσή του στο πατρικό του στο Cambridge (η οποία διήρκεσε 38 χρόνια! μέχρι το θάνατό του στις 7 Ιουλίου του 2006 σε ηλικία 60 ετών).
Η αδερφή του λοιπόν αρνείται κατηγορηματικά ότι ο Syd Barrett ήταν ψυχικά ασθενής και ότι έπαιρνε ψυχοφάρμακα.
Κατά το μακρύ διάστημα της αυτοαπομόνωσης, ο Barrett ασχολούνταν με την κηπουρική, τη ζωγραφική την ποδηλασία και το γράψιμο. Ήταν είναι και θα είναι για πάντα ένας θρύλος. Ένας μύθος, μεγάλος οραματιστής και στιχουργός.
Τώρα όσον αφορά το συγκεκριμένο τραγούδι (μετά την απαραίτητη κατά την άποψή μου αναφορά στον εκ των ιδρυτών του συγκροτήματος).
Προέρχεται από το άλμπουμ “The Wall”. Ένα άλμπουμ αριστούργημα.
Σας παραθέτω τους στίχους:
Hey you, out there in the cold
getting lonely, getting old
Can you feel me?
Hey you, standing in the aisles
with itchy feet and fading smiles
Can you feel me?
Hey you, don’t help them to bury the light
don’t give in without a fight.
Hey you, out there on your own
Sitting naked by the phone
would you touch me?
Hey you, with you ear against the wall
waiting for someone to call out
would you touch me?
Hey you, would you help me to carry the stone?
Open your heart, I'm coming home.
But it was only fantasy.
The wall was too high,
as you can see.
No matter how he tried,
He could not break free.
And the worms ate into his brain.
Hey you, standing in the road
always doing what you're told,
Can you help me?
Hey you, out there beyond the wall,
Breaking bottles in the hall,
Can you help me?
Hey you, don't tell me there's no hope at all
Together we stand, divided we fall.
Το “Hey You” προοριζόταν αρχικά να συνοδεύσει μουσικά μαζί με τα άλλα τραγούδια του άλμπουμ, την ταινία “Pink Floyd The Wall” (1982) όμως τελικά μαζί με το “The Show Must Go On” ήταν τα μόνα τραγούδια που κόπηκαν.
Αν εξετάσει κανείς το τραγούδι από την μεριά του πρωταγωνιστή Pink, (τον οποίο υποδύεται ο Bob Geldof) είναι η φάση που μόλις έχει συνειδητοποιήσει ότι το να χτίσει τον τοίχο (The Wall) για να αποξενωθεί από τον υπόλοιπο κόσμο ήταν τρομερό λάθος. Έτσι προσπαθεί πάλι να επανέλθει, αλλά ο τοίχος αποκλείει κάθε φωνή, κάθε κραυγή του.
Ο Pink τελικά θα αποτρελαθεί. Ως διέξοδο εντάσσεται στο φασιστικό κίνημα των σκουληκιών (“The Worms”).
Το όλο σκηνικό αποτυπώνεται στους στίχους:
But it was only fantasy.
The wall was too high,
as you can see.
No matter how he tried,
He could not break free.
And the worms ate into his brain.
Αν δούμε το τραγούδι γενικά, αν και είναι δύσκολο να ερμηνευθεί όπως άλλωστε και όλα τα τραγούδια των Pink Floyd, το “Hey You” σίγουρα διαχέεται από κατατονικό ήχο και μελαγχολικούς στίχους.
Εκφράζει μοναξιά, απόγνωση, κενό και πεσιμισμό. Ας μη μας διαφεύγει πως εκείνη την περίοδο στην Αγγλία το λαϊκό αίσθημα ελευθερίας και δημοκρατίας το κατατρόπωνε η φασιστική και όχι συντηρητική ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ επαναλαμβάνω διακυβέρνηση της χώρας από την… Sidira Kyria Thatcher….
Πλέον το “Hey You” αυτό καθαυτό φαντάζει την εποχή μας, ναι για το 2010 μιλάω, όλο και πιο επίκαιρο.
Μοναξιά, αγωνία, απομόνωση, σιωπή, φόβος, απογοήτευση. Σας λένε κάτι;
Μήπως τελικά “ο τοίχος” των προφητικών Pink Floyd μεγάλωσε αυτά τα σχεδόν 30 χρόνια από την κυκλοφορία του “The Wall” τόσο πολύ που πλέον αν διασκευαζόταν την σήμερον ημέρα το φιλμ στη θέση του πρωταγωνιστή θα βρισκόταν ο πλανήτης μας ολάκερος με όλη τη χλωρίδα και πανίδα που έχει απομείνει; Στην πανίδα συμπεριλαμβανόμαστε και εμείς. Το ανθρώπινο είδος. Πανίδα καταστροφέας της πανίδας, της χλωρίδας και της γης…
Ας σκεφτούμε λοιπόν όλοι τι πρέπει να κάνουμε για να ρίξουμε επιτέλους τον τοίχο.
Together we stand, divided we fall
Πηγή: http://www.musicheaven.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου